IZATEAREN EDO IZATEN EZ UZTEAREN PRIBILEGIOA. 2. edizioa

MDV21

Nola eraikitzen da pribilejioa?
Zerk sostengatzen du arrazakeria?
Beharbada, hemen eta orain, beharrezkoa eta premiazkoa da entzutea, edo behintzat aitortzea munduaren hegoaldea kolonia betikotzen eta gizakia zeharkatzen duen modernitatearen lurra eta gorputzaren moduan eraikitzen duten kategoriak. Izaki horri, edonon dagoela ere.
Nondik behatzen, adierazten edo jartzen dugu zalantzan garapenaren modernitatea? Zer dago hitz horien atzean?

Maiteok, EGOak eta harengandik oinordekotzan jaso ditugun dinamika kolonialek beren garapen eta zibilizazio-sistema maitea sentitzen edo maitatzen ez dutenek aurre egiten dioten usteltasun garbia sostengatzen dute.
Hala jarrai dezakete, beren modura bizitzen edo «ez naiz inoiz aldatuko» abestuz. Baina, une honetan, galdera hau izan daiteke: ea baden oinordekotza hori suntsitzeko aukerarik edo gogorik. Deseraikitzea edo suntsiketa?

VICKY ETA JESENIA.
Duela asko, mendeak ere bai, izateko modu kolonialak oka egin genituen eta oinordekotzan jaso genuen espetxeetatik alde egiten jakitea, norberaren baitako poliziari ihes egitea eta zuriek nahi dituzten makurtutako afrikarrenondorengo indigena izateari uztea.
Kolonialismoaren adierazpide guztiak geure baitan eta geure kontra daude sutan, eta samurtasunez eta maitasunez, zauri gaiztoen eta odoleztatutako asfaltoaren kiratsa duen zoru kolonial honetan berriz existitzen gara sendatzeko, mugez, kontrolaz eta ordena kolonial eta zibilizatzaileaz harago. Dolu eta zauri historikoak sendatzeko existitzen gara; izan ere, geure memoria idatzia ez dagoen arren, beti etortzen zaigu orainaldira hitz biziaren milaka urteko kantua eta geure arbasoen egia.

Tailerra
Asteazkena
2021/11/17
17.00 – 19.00

¿Cómo se construye el privilegio?
¿Qué es lo que sostiene el racismo?
Quizá sea, aquí y ahora, necesario y urgente escuchar, o por lo menos reconocer, las categorías que construyen el sur global como un territorio-cuerpo de la modernidad en el que se perpetúa la colonia y que atraviesa al ser. A ese ser esté donde esté.
¿Desde dónde miramos, enunciamos o cuestionamos la modernidad del desarrollo? ¿Qué hay detrás de las palabras?
Queridxs. El EGO y sus dinámicas coloniales heredadas, sostienen la podredumbre nítida a la que se enfrentan quienes no sienten ni quieren su amado sistema de desarrollo y civilización. Pueden seguir así, viviendo a su manera o cantando «nunca cambiaré». Pero, en este momento, la pregunta puede ser si hay posibilidad o ganas de destruir lo heredado.
¿Deconstruirlo o destrucción?

VICKY Y JESENIA.
Hace ya un tiempo, incluso siglos, vomitamos las formas coloniales de existir y heredamos saber escapar de las prisiones, huir de la policía interior de cada quien y negarnos a ser las indigenafrodescendientes agachadas que desean lxs blanquitxs. Arden en y con nosotras todas las manifestaciones de colonialismo y con ternura y amor, en este suelo colonial, que hiede a llaga viva y a asfalto ensangrentado, reexistimos + allá de las fronteras, del control y del orden colonial y civilizatorio para sanar. Sanar los duelos y las heridas históricas porque, aunque nuestra memoria no esté escrita, siempre viene a nuestro presente el canto milenario de la palabra viva y la verdad de nuestras ancestras.

Taller
Asteazkena
2021/11/17
17.00 – 19.00

Cookie-Erabilera

Webgune honek cookieak darabiltza zuk erabiltzaile-esperientziarik onena izan dezazula. Nabigatzen jarraitzen badu ematen ari da aipatutako cookieen onarpenerako bere baimena eta gurea onarpena cookie-politikalotura informazio handiagorako aukera ezazu.Informazio Gehiago

ACEPTAR
Aviso de cookies